มีข้อเท็จจริงหลายประการที่คุณอาจไม่เคยรู้เกี่ยวกับอายุเพชร แม้จะมีราคาแพง แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพชรเป็นอัญมณีที่น่าประทับใจและโดดเด่นที่สุดชิ้นหนึ่ง แต่อะไรที่ทำให้เพชรมีเอกลักษณ์เฉพาะจากอัญมณีอื่นๆ ได้ทั้งหมด?
คำตอบอาจดูง่ายแต่ซับซ้อน เนื่องจากเพชรสามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนในโลกได้ อย่างไรก็ตาม ไดมอนด์มีอยู่ตั้งแต่อายุของไดโนเสาร์ ซึ่งมีอายุประมาณ 33 พันล้านปี และพบว่ามนุษย์พยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งพวกมัน และแม้แต่ในยุคใหม่นี้ก็ยังมีจุดประสงค์ด้านสุนทรียะสำหรับผู้คนที่แตกต่างกัน
เพชรมีอายุเพชรประมาณ 3.3 พันล้านปี วิทยาศาสตร์ระบุว่าเพชรมีมายาวนานบนโลกก่อนการดำรงอยู่ของมนุษย์และเพชรเหล่านี้ก่อตัวขึ้นกว่าล้านปี แต่ความรู้ที่พวกเขาไม่รู้โดยพื้นฐานก็คือ เพชรเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่หนึ่งล้านปีเท่านั้นแต่เป็นพันล้านปีด้วย ดังนั้น จากแนวคิดนี้ เพชรที่เก่าแก่ที่สุดจึงมีอายุประมาณ 3.3 พันล้านปี
ประเด็นของการค้นพบเพชรและวิธีการสืบย้อนนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เนื่องจากโลกมีอายุเพียง 4.5 พันล้านปีเท่านั้น นอกจากพื้นผิวโลกแล้ว เพชรยังมองเห็นได้ในอวกาศอีกด้วย อันที่จริงในอวกาศมีเพชรขนาดเกือบเท่าดวงจันทร์ที่เรียกว่า “ลูซี่” หรือ BPM37093 ในขณะที่เพชรที่ใหญ่ที่สุดในโลกเรียกว่าเพชรคัลลิแนน
นักดาราศาสตร์ผู้ศึกษาอวกาศชื่อลูซี่อย่างไม่ต้องสงสัย ตามเพลงดังของเดอะบีทเทิลส์ “ลูซี่ในท้องฟ้าด้วยเพชร” เพราะมันดูเหมือนเพชรขนาดใหญ่และชั้นนอกหดตัวเนื่องจากปริมาณความร้อนที่ดาวได้รับ โดยดวงอาทิตย์ หากสมมติฐานเหล่านี้ถูกพิจารณาว่าเป็นความจริง ก็คงไม่แปลกที่จะบอกว่าดาวดวงนี้วัดเพชรได้มากถึง 10 พันล้านล้านล้านล้านกะรัตในกลุ่มดาวเซนทอร์ูเรื่องน่ารู้ที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับเพชร
ขอแนะนำเรื่องน่ารู้ที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับเพชรที่มีอายุ 3.3 พันล้านปี
แหวนหมั้นเพชรเม็ดแรก
เรื่องราวของแหวนหมั้นเพชรวงแรกนั้นงดงามเสมอมาเนื่องมาจากแนวคิดโรแมนติกที่แหวนสร้างขึ้น เป็นการแสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกตามที่บันทึกไว้ โดยตัวละครอาร์ชดยุกแม็กซิมิเลียนแห่งออสเตรียได้มอบแหวนหมั้นเพชรราคาแพงให้กับแมรี่ เบอร์กันดีผู้เป็นคู่หูของเขา ซึ่งแสดงถึงจุดประสงค์แห่งความรักในปี 1477 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การกระทำที่กล้าหาญนี้แสดงให้เห็นถึงความโรแมนติกและ สมควรที่จะกล่าวถึงและไตร่ตรอง
ความหมายของชื่อ “เพชร”
คำว่า ไดมอนด์ มาจากคำภาษากรีกว่า “อดามาส” ซึ่งหมายถึงไม่ย่อท้อ ตามคำที่ไม่สามารถกดขี่หรือขัดขวางได้ ทั้งนี้เนื่องจากเพชรเป็นที่รู้จักในด้านความแข็งเฉพาะ เนื่องจากเพชรเหล่านี้ถือเป็นหินและอัญมณีที่มีค่าซึ่งมีคะแนน 10/10 ในระดับความแข็ง Mohs เนื่องจากพันธะจัตุรมุขที่แข็งแกร่งซึ่งนำเสนอโดยอะตอมของคาร์บอน และหินหรือหินล้ำค่าที่เรียกกันว่าเกิดขึ้นตามธรรมชาติ 100 เปอร์เซ็นต์จากพื้นดิน
บางส่วนเชื่อว่าได้ตกลงมาจากอวกาศสู่พื้นดิน เพชรอาจมีแนวโน้มที่จะแตกหักได้หากใช้ค้อนทุบที่จุดใดจุดหนึ่งซึ่งถูกกำหนดให้เป็นจุดอ่อน แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะดำเนินการนี้เนื่องจากความแข็งของเพชร จุดอ่อนและจุดอ่อนในบริบทนี้อาจหมายถึงจุดหนึ่งบนเพชรที่อาจมีความไม่แน่นอน ซึ่งจะทำให้เพชรเสียหายได้ วัสดุแข็งอื่น ๆ ที่รู้จักกันแทบจะไม่สามารถขีดข่วนบนเพชรได้
คุณสมบัติหลักของเพชร
คือมีความแข็งแรงมากและไม่สามารถทำลายได้ง่าย ดังนั้น จึงสันนิษฐานว่าต้องใช้เพชรเพียงเม็ดเดียวจึงจะสามารถตัดเพชรอีกเม็ดหนึ่งได้ ในขณะที่พิจารณาข้อเท็จจริงเหล่านี้ ไม่ได้หมายความว่าเพชรควรได้รับการจัดการอย่างคร่าวๆ โดยพื้นที่เฉพาะเจาะจง ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นเพียงหินธรรมดา และวัสดุบางอย่างอาจมีแนวโน้มที่จะขีดข่วนได้
วัสดุที่อาจเกิดรอยขีดข่วนบนเพชรเมื่อสัมผัสกับเพชร ได้แก่ Rhenium Diboride Ultrahard Fullerite และ Aggregated Diamond Nanorods ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายต่อเพชร
เพชรถูกขุดได้หลายวิธีในส่วนต่างๆ ของประเทศ เป็นการหักล้างการคาดเดาเบื้องต้นของผู้คนว่าเพชรได้มาจากแอฟริกาใต้และออสเตรเลียเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพชรส่วนใหญ่ได้มาจากรัสเซีย และบางส่วนก็อาจมีการผลิตเช่นกัน ในประเทศอย่างบอตสวานา แคนาดา และนามิเบีย แต่อินเดียถูกกำหนดให้เป็นแหล่งกำเนิดของเพชรดังที่ถูกค้นพบที่นั่น องค์ประกอบเดียวที่มีอยู่ในเพชรคือองค์ประกอบคาร์บอนซึ่งมีประมาณ 100% และถูกเชื่อมเข้าด้วยกัน
องค์ประกอบอื่นๆ
ได้รับการทดสอบอย่างเป็นธรรมชาติและแม้กระทั่งสร้างขึ้นเทียมเพื่อให้เข้าไปในโครงสร้างที่ซับซ้อนของอัญมณีล้ำค่า และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเพชรส่วนใหญ่จึงถูกพบในสีต่างๆ เช่น สีส้ม สีเหลือง สีชมพู และสีน้ำเงิน มีเพชรเลียนแบบอยู่หลายแบบ เนื่องจากดูเหมือนเป็นอัญมณีที่สามารถเปลี่ยนสารอื่นได้ง่าย นั่นคือเหตุผลที่คนส่วนใหญ่คิดว่าเนื่องจากการใช้สารทดแทนนั้นเป็นของปลอม แต่ขึ้นอยู่กับบริบทและประเภทของร้านค้าหรือตัวแทนจำหน่ายที่ขายอัญมณี
เนื่องจากเพชรสังเคราะห์ไม่มีการเจือปน ดูเหมือนว่าเพชรจะเหมือนกันกับเพชร แต่ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเพชรนั้นถูกสร้างขึ้นในห้องแล็บและไม่ได้ขุดบนพื้นเหมือนงานชิ้นเอกดั้งเดิม เพื่อจุดประสงค์ที่เพชรสังเคราะห์และเพชรแท้มีความแตกต่างกัน ควรโฆษณาและขายเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน เนื่องจากเพชรธรรมชาติมีมูลค่ามากกว่าเพชรที่เตรียมในห้องปฏิบัติการจึงถูกสังเคราะห์ขึ้น
เมื่อผู้คนสัมผัสกับสารที่มีลักษณะคล้ายเพชรแต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเพชร พวกเขาเรียกมันว่าเพชรปลอม ซึ่งรวมถึงคริสตัลแก้ว คิวบิกเซอร์โคเนีย มอยส์ซาไนต์ และเพชรสังเคราะห์ แต่ทั้งหมดที่กล่าวมานี้มีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันโดยเฉพาะ คิวบิกเซอร์โคเนียเป็นผลึกเซอร์โคเนียมออกไซด์
แก้วคริสตัลไม่มีคุณสมบัติทางเคมีกับเพชร และ moissanite ก็ไม่มีความคล้ายคลึงกับเพชรเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เป็นการคาดเดาว่าการให้ความร้อนแก่เพชรเพื่อละลายอาจเป็นไปได้เล็กน้อย แต่ข้อสงสัยก็คือคาร์บอนจะไม่เกิดขึ้นในสถานะของเหลว และด้วยเหตุนี้ จึงมีความรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการกระทำดังกล่าว
บทสรุป
ในบทความนี้เราเชื่อว่าเราสามารถส่งผลกระทบต่อความรู้เกี่ยวกับอัญมณีล้ำค่าที่หายากซึ่งก็คือ “เพชร” ทำความคุ้นเคยกับข้อเท็จจริงเหล่านี้และส่งต่อความรู้ไปด้วย
